O szkole

Dzieje Szkoły Podstawowej w Przygłowie są fragmentem historii Małej Ojczyzny, w której Przygłów uczestniczył przez setki lat. Właśnie dlatego przypomnienie niektórych momentów z tej historii jest utrwaleniem w naszej pamięci.

Historia Przygłowa

Pierwsze wzmianki o Przygłowie pojawiły się w 1250 roku w dokumentach Klasztoru Cystersów w Sulejowie. Przygłów powstał na lewym, pagórkowatym brzegu Luciąży jako przysiółek wsi Barkowice. Wieś leżała przy głównej trasie biegnącej z Piotrkowa przez Uszczyn do Barkowic, a stąd przez Pilicę obok Klasztoru Cystersów do Opoczna. W roku 1819 carat dokonał kasaty Klasztoru Cystersów w Sulejowie, a jego posiadłości przejął na własność rządową. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. dobra poklasztorne przeszły pod zarząd państwa polskiego, a od roku 1923 rozpoczęto ich parcelację, w wyniku której z folwarku Przygłów powstało nowe osiedle o nazwie Nowa Wieś. We wrześniu 1939 r. Przygłów znalazł się w rejonie działań obronnych armii „Prusy”. W latach okupacji hitlerowskiej tereny Przygłowa i okolicy, z uwagi na obszary leśne, były miejscem działalności oddziałów partyzanckich w ramach utworzonych na początku 1943 r. oddziałów dywersyjnych Kedywu, a potem 25 p piechoty AK Ziemi Piotrkowskiej.
Przygłów był również terenem konspiracyjnej działalności Stronnictwa Ludowego „Roch”, którym kierował w powiecie Aleksander Michalak, kierownik Szkoły Podstawowej w Przygłowie.

Historia szkoły w Przygłowie

Pierwsza szkoła elementarna powstała w Przygłowie około 1886 r. i uczono w niej czytać, pisać i rachunków po rosyjsku, a jej celem była intensyfikacja rusyfikacji społeczeństwa polskiego. Przygłowska szkoła elementarna zajmowała jedną izbę w drewnianym budynku, stojącym na posesji, gdzie później wybudowano restaurację „Sielanka”. W 1903 roku szkoła elementarna przeniesiona została do budynku, znajdującego się w zachodniej części Przygłowa, gdzieś po środku obecnej ulicy Rolniczej.

Sytuacja w szkolnictwie uległa radykalnej zmianie po roku 1905, gdy na ziemiach polskich zelżał ucisk rusyfikacyjny i władze carskie dopuściły do nauczania w szkołach języka polskiego i w języku polskim, co spowodowało zainteresowanie oświatą także na terenach wiejskich. W Przygłowie przystąpiono do budowy murowanej szkoły, a inicjatorem i organizatorem tego zamierzenia był wójt gminy Łęczno, do której Przygłów należał administracyjnie, Kazimierz Barański. Budowę nowej szkoły przy udziale mieszkańców wsi ukończono w 1914 roku – obecnie w tym budynku mieści się Przedszkole Samorządowe.

W wyniku reformy oświaty ministra Janusza Jędrzejewicza (minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego w latach 1932-1935) Publiczna Szkoła Powszechna w Przygłowie stała się szkołą czteroklasową o siedmiu oddziałach nauczania. W roku szkolnym 1935/36 kierownikiem Publicznej Szkoły w Przygłowie został Aleksander Michalak, działacz ruchu ludowego, nie tylko nauczyciel, ale także społecznik, który m.in. założył w Przygłowie koło Związek Młodzieży Wiejskiej „Wici”, a ze szkoły, która dotychczas była tylko miejscem nauczania, uczynił ośrodek życia kulturalnego w środowisku. Wojna 1939 r. i okupacja hitlerowska przerwały tę środowiskową działalność Publicznej Szkoły Powszechnej w Przygłowie. Od 1942 r. na ziemiach polskich pod okupacją hitlerowską w Generalnym Gubernatorstwie, a także na ziemiach włączonych do III Rzeszy zaczęło rozwijać się tajne nauczanie na poziomie podstawowym i średnim. Jego organizatorem była Tajna Organizacja Nauczycielska, której tzw. podokręg piotrkowski powstał już w październiku 1939 r. z inicjatywy Aleksandra Michalaka, delegata Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj na powiat piotrkowski. Aleksander Michalak pełnił funkcję kierownika podokręgu Piotrków Tryb. do 1944 r. Wokół Publicznej Szkoły Powszechnej w Przygłowie skupiało się tajne nauczanie na poziomie podstawowym. Prowadzili je nauczyciele tej szkoły wraz z jej kierownikiem Aleksandrem Michalakiem.

Warunki lokalowe Publicznej Szkoły Powszechnej po zakończeniu II wojny światowej w niczym nie uległy poprawie, a kiedy wprowadzono reformę obowiązkowe klasy ósme w 1966/67 roku szkolnym w Publicznej Szkole Powszechnej w Przygłowie musiało pomieścić się prawie 400 uczniów.
Brakowało środków na budownictwo oświatowe, bo były to czasy 10-15 lat po II wojnie światowej,
czasy realnego socjalizmu i zimnej wojny, kiedy ogromne środki przeznaczano na dozbrojenie 400 tysięcznej armii w ramach Warszawskiego Układu. W 1958 roku, Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podjął uchwałę w sprawie obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego, w której zwrócił się do narodu z apelem 1000 szkół Pomników Państwa Polskiego.

W dniu 30 kwietnia 1961 roku w lesie we Włodzimierzowie przy szosie do Łęczna wmurowano akt erekcyjny szkoły. Wznoszenie budynku trwało około 2 lat, a jego oddanie do użytku szkolnego nastąpiło 17 stycznia 1963r. Szkoła Podstawowa nosiła imię Franciszka Zubrzyckiego i w kształcie organizacyjnym szkoły 8-klasowej funkcjonowała przez 10 lat, do roku 1973, w którym nastąpiła kolejna reforma oświatowa w Polsce. Dokonano wówczas poważnej zmiany w organizacji szkolnictwa podstawowego w Polsce, powołując gminnych lub miejskich dyrektorów szkół. Organizacja Gminnej Szkoły Zbiorczej w Przygłowie rozpoczęła się 1 września 1973 r. Już trzy lata później, w 1976 roku zlikwidowano Gminne Szkoły Zbiorcze, tworząc na ich miejsce Inspektoraty Oświaty przy naczelnikach gmin i burmistrzach miast. W tym roku także połączono gminę Sulejów w jedną jednostkę organizacyjną z miastem Sulejów. Szkoła Podstawowa w Przygłowie jako Szkoła Zbiorcza, przestając być gminną, utraciła nadzór nad jednostkami oświaty, stając się szkołą zbiorczą z punktami filialnymi w Kole i Barkowicach.
Obecnie szkoła prowadzi zarówno działalność wychowawczą, jak i opiekuńczą, a ta druga przejawia się przede wszystkim w działalności świetlicy szkolnej. Świetlica szkolna to równocześnie stołówka
szkolna, w której wydaje się obiady dla uczniów, dla kadry i pracowników szkoły.

Inna porcja działalności świetlicy szkolnej to przygotowywanie uroczystości szkolnych np. Jasełek, rocznicy wybuchu wojny światowej, Dnia Dziecka oraz organizowanie wycieczek. Praca wychowawczo-opiekuńcza, a jednocześnie kształcąca, to bardzo duży obszar w życiu zawodowym Szkoły Podstawowej w Przygłowie. Są to zajęcia rekreacyjno-sportowe czy zajęcia muzyczne.
Jeśli chcielibyście poznać dokładniej historię Przygłowa oraz Szkoły Podstawowej w Przygłowie, zachęcamy do lektury szczegółowego opracowania, które można pobrać poniżej.

 

Skip to content